a) AgCl (pKso = 9,75)
b) AgClO3
c) AgI (pKso = 16,08)
d) AgI oraz AgCl
AgNO3 + NaCl -> AgCl + NaNO3
AgNO3 + NaClO3 -> AgClO3 + NaNO3
AgNO3 + NaI -> AgI + NaNO3
Jak widać, każda z nich zachodzi w stosunku 1:1, a my posiadamy dokładnie po 1 molu każdej substancji. Jeżeli jedna zareaguje z AgNO3 całkowicie to wykorzysta go w całości – inne substancje nie będą miały z czym reagować. Wniosek jest taki – tylko jeden osad może powstać.
Dodatkowo korzystając z tabeli rozpuszczalności zauważymy łatwo, że reakcja AgNO3 z NaClO3 zwyczajnie nie zachodzi.
Pozostają więc nam:
AgNO3 + NaCl -> AgCl + NaNO3
AgNO3 + NaI -> AgI + NaNO3
Ujemny logarytm z iloczynu rozpuszczalności, działa na podobnej zasadzie jak pH – im więcej było jonów oksoniowych w roztworze, tym niższa była jego wartość. A więc – im mniejsze pKso, tym więcej cząsteczek jest zdysocjowanych!
Porównajmy więc:
AgCl (pKso = 9,75) <-> AgI (pKso = 16,08)
9,75 < 16,08
A więc to AgI powinno wytrącić się jako jedyne i taka jest właśnie odpowiedź.